မိမိကုိယ္တုိင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္လုိ႔ တုိးတက္ေအာင္ျမင္လာတဲ့အခါ
ဘ၀င္မျမင့္ေအာင္ မေမာက္ မာေအာင္ ဒီထက္ပုိၿပီး ေအာင္ျမင္ တုိးတက္ေအာင္ ႀကိဳးစားေစလုိတဲ့အတြက္
အထက္ကုိ ေမာ့ၾကည့္လုိက္ပါ၊ ကုိယ့္ထက္အစစအရာရာ သာေနတဲ့သူေတြ ေလာကမွာ အမ်ားႀကီး႐ိွပါလားဆုိတဲ့
အသိသတိေလး ၀င္ေအာင္ရယ္၊ ေနာက္ၿပီး ႀကိဳးစားလုပ္ကုိင္ေဆာင္႐ြက္ရင္း လုပ္ငန္းအဆင္မေျပလုိ႔
စိတ္ဓာတ္က် ေနသူေတြအတြက္ ေအာက္ကုိငု႔ံၾကည့္လိုက္ပါ၊ ကုိယ့္ထက္အစစအရာရာ စီးပြားေရး ႀကီးပြားေရး
နိမ့္က်ေနတဲ့သူေတြလည္း အမ်ားႀကီး႐ိွပါ ေသးလားဆုိတဲ့ အသိေလး၀င္ၿပီး စိတ္သက္သာရာ ရေအာင္
ျပန္လည္ႀကိဳးစားခ်င္ေအာင္ရယ္ဆုိတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ပညာ႐ွင္မ်ားက ဒီစကားေလး မိန္႔သြားတာ
ျဖစ္မယ္လုိ႔ ေရးခဲ့ပါတယ္။
ေရးၿပီးတဲ့ေနာက္ ဒီစကားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘာသာေရးအျမင္လည္း႐ိွ၊
ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြကုိ လည္း အားေပးကူညီေလ့႐ိွတဲ့ အသိမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ေျပာျပသြားခဲ့တာကုိ
အမွတ္ရခဲ့ပါတယ္၊ ၂. ၈. ၂၀၁၄ ရက္မွာ အသိမိတ္ေဆြနဲ႔ ဆုံျဖစ္ခဲ့ၿပီး၊ မိတ္ေဆြက အထက္ကုိေမာ့ၾကည့္၊
ေအာက္ကုိငုံ႔ၾကည့္ဆုိတဲ့ စကားကုိ သူလည္း ယခုုလုိျမင္တဲ့အေၾကာင္းရယ္၊ ေနာက္ထပ္လည္း အျမင္တစ္မ်ိဳးထပ္ျမင္ေသးတယ္
ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ သူ႔ရဲ့မိတ္ေဆြေတြကုိလည္း ဒီစကားေပၚမွာ ဘယ္လုိအျမင္မ်ိဳး
ထပ္ျမင္ေသးလဲ လုိ႔ ေမးျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း စာေရးသူကုိ ေျပာျပခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ့
မိတ္ေဆြေတြ ဘယ္အျမင္ ႐ိွခဲ့တယ္ ဆုိတာေတာ့ မသိရေပမယ့္၊ သူ႔ရဲ့အျမင္တစ္မ်ိဳးကုိေတာ့ ေျပာျပသြားလုိ႔
သိခဲ့ရ ပါတယ္။
ေကာင္းတာကုိ လုပ္ရင္ ေကာင္းတဲ့အက်ိဳးကုိ
ခံစားရမွာျဖစ္လုိ႔ တစ္ခ်ိန္မွာ အထက္တန္းကုိ ေရာက္ရမယ္၊ အထက္တန္းျဖစ္တဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ဘုံဘ၀ကုိ
ေရာက္ေနၾကတဲ့ သူေတာ္စင္ သူေတာ္ေကာင္း ေတြဟာ ေကာင္းျမတ္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြ အက်င့္ေတြကို
ျပဳက်င့္ခဲ့ၾကလုိ႔ေရာက္ရတာပါ၊ ျမင့္ျမတ္သူတုိ႔ရဲ့ ေနရာကုိ ေရာက္ခ်င္ၾကတယ္ဆုိရင္ သူေတာ္စင္
သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ့ ထုံးကုိႏွလုံးမူၿပီး ေကာင္းျမတ္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြ အက်င့္ေတြကုိ လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔လုိပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး မေကာင္းတာေတြ ျပဳမူလုပ္ေဆာင္ေန တဲ့သူဟာ နိမ့္က်တဲ့ဘ၀ကုိ ေရာက္ၾကရမယ္၊ နိမ့္က်တဲ့ဘ၀မွာ
ဆင္းဆင္းရဲရဲ က်င္လည္ေနၾကရမယ္၊ မည္သူမဆုိ မေကာင္းတာေတြကုိ ျပဴမူ ေျပာဆုိ ႀကံစည္ေနမယ္ဆုိရင္
နိမ့္က်တဲ့ဘ၀ ဆင္းရဲတဲ့ ဘုံဘ၀ကုိ ေရာက္မွာပဲလုိ႔ သူ႔အေနနဲ႔ ျမင္ေသးတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
ဒီစကားကုိ ေကာက္ခ်က္ခ် လုိက္ရင္ အထက္ဆုိတာ သုဂတိဘ၀ (ေကာင္းျမတ္တဲ့ဘုံ)၊ ေအာက္ဆုိတာ
ဒုဂၢတိဘ၀ (မေကာင္းတဲ့ဘုံ) ကုိ ဆုိလုိတာေတြ႔ရမွာပါ။ သူ႔ရဲ့အျမင္ဟာ ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းက်ိဳးရမယ္၊
မေကာင္းတာလုပ္ရင္ မေကာင္းက်ိဳးရမယ္ဆုိတဲ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ့ ေဒသနာေတာ္အတုိင္း ျမင္တဲ့အျမင္
တရားနည္းလမ္းအတုိင္း မွန္ကန္စြာ ျမင္တဲ့အျမင္ပါပဲ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေလာကေရး ဓမၼေရး
ႏွစ္မ်ိဳးလုံးျမင္တဲ့ အျမင္ပဲလုိ႔ ယူဆမိရင္း မစုိးရိမ္တုိက္သစ္ နာယကခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ႀကီးမိန္႔ေတာ္မူခဲ့တဲ့
ကုိယ့္ကုသုိလ္က ကုိယ့္ဘ၀ မုခ်ျမင့္ေအာင္ ျမွင့္္ေလ့မယ္၊ အကုသုိလ္က ကုိယ့္ဘ၀ မုခ်နိမ့္ေအာင္ႏွိမ့္ေလ့မယ္
လကၤာေလးကုိ အမွတ္ရခဲ့ျပန္ပါတယ္။
႐ႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
စီးပြားေရး ပညာေရး လူမႈေရး စတဲ့ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြ
ေဆာင္႐ြက္တဲ့အခါ ေအာင္ျမင္တာ ေတြ တုိးတက္တာေတြ႐ိွသလုိ၊ လုပ္ကုိင္ရင္း ႀကိဳးစားရင္းနဲ႔
အဆင္မေျပတာေတြ ပ်က္စီး ဆုတ္ယုတ္သြား တာေတြလည္း ႐ိွတတ္တာဟာ သဘာ၀ပါပဲ။ ကုိယ္တုိင္လည္း
ေလာကမွာ ေန႔စဥ္ ႀကဳံေတြ႔ေနရသလုိ အျခားသူမ်ားလည္း ေတြ႔ႀကဳံေနၾကရတာပါပဲ။ အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႔တဲ့အခါ
ပုထုဇဥ္တုိ႔ သဘာ၀ ေထာင္လႊား ခ်င္တဲ့စိတ္၊ ၀ါၾကြားခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ၊ သူတစ္ပါးအေပၚ အသာစီးဆက္ဆံခ်င္တဲ့
စိတ္ေတြ မသိ မသာေရာ၊ သိသိ သာသာပါ ၀င္လာတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္ေပၚလာတဲ့အခါ ပညာ႐ွင္မ်ားက
အထက္ကုိ ေမာ့ၾကည့္ ပါတဲ့။ ကုိယ့္ထက္သာၿပီး ႀကီးပြားတုိးတက္ေအာင္ျမင္ေနၾကတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးပါလားဆုိတဲ့
အသိ သတိေလး၀င္သြားေအာင္လုိ႔ပါ။
အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ လုပ္ကုိင္ေဆာင္႐ြက္ရင္း
ႀကိဳးစားရင္းနဲ႔ အဆင္မေျပမႈေတြနဲ႔လည္း ေတြ႔ႀကဳံရတတ္ျပန္ပါတယ္၊ အဲဒီအခါ မခံစားႏိုင္ေလာက္ေအာင္
ေသာက ပရိေဒ၀ေတြ စသည္ျဖစ္လာတတ္ ျပန္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး လူ႔ပတ္၀န္းက်င္ လူ႔အသုိင္းအ၀ုိင္းအလည္
မရပ္တည္ရဲ မ၀င္ဆံ့ရဲတဲ့အဆင့္ ဘ၀ပ်က္တဲ့အဆင့္ထိလည္း ေရာက္သြားတတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမ်ိဳးမွာ
ေအာက္ကုိၾကည့္ပါတဲ့၊ ကုိယ့္ထက္နိမ့္က်တဲ့သူေတြ ေလာကမွာ အမ်ားႀကီး႐ိွပါေသးလားလုိ႔ အသိေလး၀င္ၿပီး
သက္သာရာ ရေအာင္လုိ႔ပါ။ အဆင္ေျပသည္ပဲ ျဖစ္ေစ၊ အဆင္မေျပသည္ပဲ ျဖစ္ေစ၊ ဘယ္လုိအေျခအေနမ်ိဳးမွာပဲ
ရပ္တည္ေနရ ႀကဳံေတြ႔ေနရပါေစ၊ အၿမဲတမ္း ႏွလုံးသြင္းထားသင့္တဲ့
ေနာက္ထပ္စကားေလးကေတာ့ ဘ၀ကုိ ပုံေသတြက္မထားန႔ဲ ဆုိတဲ့ စကားေလးပါပဲ။ ဘ၀င္ျမင့္ေန ေထာင္လႊားေနတဲ့
သူေတြအတြက္ သတိေပးႏိႈးေဆာ္ရာ ေရာက္ႏုိင္သလုိ အားငယ္ေနသူေတြ ဒုကၡေရာက္ ေနသူေတြအတြက္လည္း
အတုိင္းအတာ တစ္ခုအထိ စြမ္းအားျမွင့္ေပးရာ ေရာက္ေစမယ္၊ စြမ္းအားတက္ေစမယ္လုိ႔ ယူဆမိပါတယ္။
ဒီစကားေလးဟာ
စာေရးသူရဲ့ ေနာင္ေတာ္က စာေရးသူးကုိ တစ္ဆင့္ ျပန္ေျပာျပတဲ့ စကားေလးပါ။ ငယ္စဥ္ စာသင္သားဘ၀
စာေမးပြဲေျဖေနရတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔မွာ ေနာင္ေတာ္က စာေမးပြဲ မေျဖခင္ ကြမ္းယာ သြား၀ယ္ပါတယ္၊
ကြမ္းယာေရာင္းတဲ့ ကေလးမက ကြမ္းယာအတြက္ ျပင္ဆင္ၿပီးခါနီးအခ်ိန္ အျခားသူမ်ား လည္း ေစ်းလာ၀ယ္ၾကလုိ႔
ၿပီးေအာင္ ကြမ္းယာ ထုပ္မေပးေသးဘဲ ေစ်း၀ယ္လာသူတုိ႔အား အျခားပစၥည္း ေလးမ်ား လွမ္းယူေပး
ေနရတာနဲ႔ ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ပဲ ယူသြားဖုိ႔ ေျပာပါတယ္၊ မအားလုိ႔ ေျပာလုိက္တာ လား၊ ရင္းႏွီးလုိ႔
ေျပာလုိက္တာလားေတာ့ မသိပါ၊ ဒါေပမယ့္ ေနာင္ေတာ္က မယူဘဲ ေစာင့္ေနခဲ့ပါတယ္၊ အျခားသူမ်ား
ၿပီးမွ ကြမ္းယာ ျပန္ထုပ္ေပးခဲ့ၿပီး ေစာင့္ေနတဲ့ ေနာင္ေတာ္ကုိ ေစာင့္မေနဘဲ ကုိယ္ဖာသာကုိယ္
ယူသြားလုိ႔ရရဲ့သားနဲ႔ ေျပာေတာ့ ေနာင္ေတာ္က သူေသေသခ်ာခ်ာ မထုပ္တတ္လုိ႔ပါလုိ႔ ေျပာလုိက္ပါတယ္၊
အဲဒီအခါမွာ ကေလးမက ဘ၀ကုိ ပုံေသတြက္မထားနဲ႔ေလ ဆုိတဲ့ ဒီစကားေလးကုိ ေျပာလုိက္ေၾကာင္း
စာေရးသူကုိ ျပန္ေျပာျပပါတယ္။ အမွတ္တမဲ့ ေျပာလုိက္တာလား ဒါမွမဟုတ္ ဘ၀အတြက္ အမွတ္တရ ေျပာလုိက္တာလားေတာ့
ကာယကံ႐ွင္မွ တစ္ပါး မသိႏိုင္ပါ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
သာမန္အမွတ္ တမဲ့ပဲ ေျပာေျပာ အမွတ္တရျဖစ္ေအာင္ပဲ ေျပာေျပာ အၿမဲအမွတ္ရၿပီး က်န္ေနသင့္တဲ့
စကားေလးပဲလုိ႔ အဲဒီအခ်ိန္ထဲက စာေရးသူ ခံယူမိခဲ့ပါတယ္။ သူရဲ့ေျပာလုိက္တဲ့ စကားဟာ ဘ၀နဲ႔
ရင္းၿပီး ရခဲ့တဲ့ အေတြ႔အႀကံဳေပၚအေျခခံၿပီး ေျပာလိုက္တဲ့ စကားလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေလာကမွာ
ျဖစ္ေလ့ ျဖစ္ထ႐ိွတဲ့ သေဘာ သဘာ၀ေပၚ အေျခခံၿပီး ေျပာလုိက္တဲ့ စကားလားဆုိတာ မသိရေပမယ့္
စြဲက်န္ရစ္ခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပါ။ ေအာ္ တစ္ခ်ိန္တုန္းက မွတ္သားခဲ့ဖူးတဲ့ ဘ၀ကုိ ပုံေသတြက္မထား
နဲ႔ေလတဲ့….
႐ႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
၇. ၅.
၂၀၁၅ ရက္ နံနက္က ဂ်ာမနီႏိုင္ငံ ဖရန္႔ဖုိ႔ၿမိဳ႕ကေန ဒိန္းမက္ႏိုင္ငံ ဘားမင္းၿမိဳ႕ကုိ
ရထားစီးၿပီး ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒိန္းမက္မွာ ေနထုိင္ၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိသားစုမ်ားရဲ့
ပင့္ဖိတ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါ၊ နံနက္ ၆ း ၃၈ နာရီမွ စထြက္တဲ့ရထားဟာ ဘာမင္းၿမိဳ႕ကုိ
ညေန ၅ း ၄၅ နာရီမွာ ေရာက္႐ိွခဲ့ပါတယ္။ ဘာမင္းဘူတာကုိ ေရာက္႐ိွတယ္ဆုိရင္ပဲ
အသင့္ေစာင့္ ႀကိဳေနၾက တဲ့ ဒကာ ဒကာမေတြက ကားနဲ႔ ဗုဒၶရံသီေက်ာင္းကုိ
ပုိ႔ေဆာင္ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဗုဒၶရံသီ မိသားစု မ်ား သဒၶါထက္ထက္သန္သန္နဲ႔
ေန႔စဥ္ဆြမ္းခဲဖြယ္မ်ား လာေရာက္လွဴဒါန္းၾက၊ သူတုိ႔အားလပ္ရက္ မ်ားမွာ ေဒသႏၱရ
ဗဟုသုတအေနနဲ႔ လုိက္ပုိ႔ၾကလုိ႔လည္း အထူးပင္ ေက်းဇူးတင္ ၀မ္းေျမာက္လ်က္ ႐ိွပါတယ္။
ရထားေပၚမွာ
တစ္ေန႔တာစီးၿပီးလုိက္လာခဲ့တဲ့ ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ တစ္ေယာက္တည္း စာအုပ္ေလးဖတ္လုိက္
ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ၾကည့္လုိက္ ဟုိဟုိဒီဒီအေတြးေတြေရာက္လုိက္နဲ႔ပဲ လုိက္ပါ လာခဲ့တာပါ၊
ရထားတစ္စီးလုံးမွာ ထုိင္ခုံျပည့္ ခရီးသည္ေတြ ျပည့္ႏွက္ေနေပမယ့္ တစ္ဦး တစ္ေယာက္မွ
သိကၽြမ္းသူ မပါခဲ့ပါဘူး၊ အတူတူယွဥ္တြဲ ထုိင္ေနၾကေပမယ့္ သူ႔ကုိလည္း ကုိယ္မသိ သလုိ
ကုိယ့္ကုိလည္း သူတုိ႔မသိခဲ့ေပမယ့္ ၿပဳံးျပႏႈတ္ဆက္မႈကုိေတာ့ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ရပ္ အေနနဲ႔
ျပဳၾကပါတယ္၊ ဒီခရီးသည္ေတြ အားလုံးရဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ဟာ လုိရာခရီးကုိ ေရာက္ဖုိ႔ရန္
စီးနင္းလုိက္ ပါလာၾကတာပါ၊ တစ္ဦးတည္းလုိက္ပါလာသူေတြ၊ မိသားစုလုိက္ လုိက္ပါလာၾကသူေတြ
သူငယ္ ခ်င္းမ်ား စုေပါင္းၿပီး လုိက္ပါလာၾကသူေတြ ခ်မ္းသာ ဆင္းရဲ ပညာတတ္ ပညာမဲ့ စသည္ျဖင့္
အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲ လုိက္ပါလာၾကတာပါ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လာၾက သူေတြကေတာ့ ေျပာလုိက္ ဆုိလုိက္
ရယ္လုိက္ ေမာလုိက္နဲ႔ လုိက္ပါလာၾကသလုိ၊ အခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း စာအုပ္ စာေစာင္ေတြ ဖတ္ၿပီး
ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း လုိက္ပါလာၾကသူေတြနဲ႔ မ်ိဳးစုံပါပဲ၊ အခ်ိန္တန္လုိ႔ ဂိတ္ဆုံး ေရာက္ရင္
အားလုံး ဆင္းသြားၾကရတာပါပဲ၊ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း လမ္းခုလပ္မွာပဲ ဆင္းၿပီး လမ္းခုလပ္မွာ ထပ္တက္ လုိက္လာၾကသူေတြလည္း
ႀကဳံေတြ႔ၾကရပါတယ္။ ဂိတ္ဆုံး မေရာက္ခင္ကေတာ့ ဆင္းသူဆင္း တက္သူတက္နဲ႔ပါပဲ။
ဆင္းသြားၾကသူေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကုိယ့္ အထုပ္အပိုးေလးေတြ ကုိယ္စီယူလုိ႔
ဆင္းသြားၾကသလုိ တက္လာသူေတြကလည္း ထုိ႔နည္းတူ အထုပ္အပုိး အိတ္ေတြ ယူေဆာင္ၿပီးတက္လာၾကပါတယ္။
ခရီးသြား အခ်င္းခ်င္း ဆင္းသြား လုိက္ၾက၊ အသစ္တက္လာ လုိက္ၾကနဲ႔
လႈပ္႐ွားသြားလာေနၾကပုံကုိ ၾကည့္ရင္း ဒုိ႔တစ္ေတြလည္း ရထားစီး ခရီးသြားေတြလုိ သံသရာခရီးသြားေတြပါလားဆုိတာရယ္၊
ရထားစီးခရီးသည္ေတြမွာေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ဆုိရင္ ေရာက္မယ္ဆုိတဲ့ ေရာက္႐ိွရမယ့္ အခ်ိန္ကုိ
သိႏိုင္ေပမယ့္ သံသရာ ခရီးသည္ေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ဒုိ႔တစ္ေတြမွာေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ခရီးဆုံးကုိ
ေရာက္မယ္ဆုိတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ သံသရာရထားခုတ္ေမာင္းတာကုိ
လုိက္ပါစီးနင္းေနရအုံးမယ္ဆုိတာကုိေတာ့ မခန္႔မွန္းႏိုင္ေသးပါ လားလုိ႔လဲ ၀မ္းနည္းစြာနဲ႔
စဥ္းစားဆင္ျခင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ပုထုဇဥ္
တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သံသရာခရီးရဲ့ အဆုံးကုိ မခန္႔မွန္းႏိုင္ေသးေပမယ့္ တစ္ဘ၀ တာခရီး
ဘယ္ေတာ့ဆုံးမယ္ဆုိတာကုိေတာ့ လွမ္းျမင္ေနၾကရပါတယ္။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ႏွစ္တစ္ရာရဲ့အတြင္းမွာ
တစ္ဘ၀တာရဲ့ ရထားခရီးစဥ္ကေတာ့ အဆုံးသတ္မွာေသခ်ာပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ လူ႔ဘ၀ဆုိတဲ့
ရထားေပၚက ဆင္းၾကရမွာပါ။ ဒီလူ႔ဘ၀ဆုိတဲ့ ရထားခရီးစဥ္ထဲမွာ မိသားစုေတြ ေဆြမ်ိဳးေတြ
သူငယ္ခ်င္းေတြ ပညာတတ္ ပညာမဲ့၊ ရာထူး႐ိွ ရာထူးမဲ့၊ ဂုဏ္႐ိွ ဂုဏ္မဲ့ ခ်မ္းသာ ဆင္းရဲ၊
စာရိတၱေကာင္း မေကာင္း စသည္ျဖင့္ အသီးသီးေတြ႔ႀကဳံ ေနထုိင္ၾကရင္း သြားလာလႈပ္႐ွား
ျပဳမူရင္းနဲ႔ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔
ဆုံးပါးသြားၾကသူေတြ၊ အလယ္အလတ္မွာ ဆုံးပါးသြားၾကသူေတြ၊ အသက္အ႐ြယ္ရမွ ဆုံးပါးသြားၾကတဲ့သူေတြ
မ်ားစြာ႐ိွၾကသလုိ ေမြးဖြားလာ ၾကသူေတြဟာလည္း မ်ားစြာပါပဲ၊ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ေတြ႔ႀကဳံေနၾကရတဲ့
ရထားစီးခရီးသည္မ်ားလုိပဲ ဆင္းသူဆင္း တက္သူ တက္နဲ႔ သြားလာေနၾကရ ႐ွင္သန္ေနၾကရတာပါ။ ရထားစီး
ခရီးသည္ေတြ ဆင္းသြားတဲ့အခါမွာ အသီးသီး ကုိယ္ပုိင္အထုပ္အပိုးေလးေတြ ပါသြားၾကသလုိ၊
တက္လာတဲ့ အခါမွာလည္း ကုိယ္ပုိင္အထုပ္အပုိးေတြ ကုိယ္စီနဲ႔ပါ။ ထို႔အတူပါပဲ
ဒုိ႔တစ္ေတြလည္း ဘ၀ရထား ေပၚက အခ်ိန္တန္လုိ႔ ဆင္းသြားရရင္ဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ အတူ
ဘာေတြယူေဆာင္ၿပီး ဆင္းသြားၾကမွာ လဲ၊ ျပန္တက္လာတဲ့ အခါမွာလည္း ဘာေတြယူေဆာင္ၿပီး
ျပန္တက္မွာလာမွာလဲဆုိတာရယ္၊ တစ္ခဏတာ စီးနင္းလုိက္ပါၾကတဲ့ ရထားစီးခရီးသည္ေတြေတာင္
ကိုယ္ပုိင္အထုပ္ေလးေတြနဲ႔ သြားလာၾကတာပါ၊ တစ္ဘ၀တာ စီးနင္းလိုက္ပါေနၾကတဲ့
မိမိတုိ႔တစ္ေတြဟာလည္း ကုိယ္ပုိင္ အေနနဲ႔ ဘာေတြကုိ ယူေဆာင္ သယ္ေဆာင္ၿပီးေတာ့သြားၾကမွာလဲ၊ မိမိတုိ႔ ယူေဆာင္ သယ္ေဆာင္သြားတဲ့အရာ၊ ယူေဆာင္ သယ္ေဆာင္လာတဲ့
အရာေပၚမူတည္ၿပီး ခ်မ္းသာ ဆင္းရဲကုိ ခံစားၾကရမွာပါလားဆုိတဲ့ အေတြးမ်ား ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ
ျဖစ္ေပၚခဲ့ပါတယ္။
႐ႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
ဒီေခါင္းစဥ္ေလးဟာ
တိပိဋကဓရ ဓမၼဘ႑ာဂါရိက ျပည္ဆရာေတာ္ဘုရား၏ လကၤာထဲက ေခါင္းစဥ္ေလးပါ၊ နိဓိဂ႑သုတၱန္ကုိ
မွီျငမ္းျပဳထားတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒီသုတၱန္မွာ ျမတ္ဗုဒၶ က စီးပြားဥစၥာတစ္ခုထဲကုိပဲ
ကုိယ္က်ိဳးအတြက္ သဲသဲမဲမဲ ႐ွာေဖြေနၾကသူေတြအတြက္ သတိထား ဆင္ျခင္ရမယ့္
အခ်က္အလက္ေတြကုိ ညႊန္ျပထားပါတယ္။
ေလာကမွာ တစ္ကုိယ္ေရ
တစ္ကာယအတြက္ စီးပြားေရး ႀကီးပြားေရးေတြကုိ အေလးထား ၿပီး ေဆာင္႐ြက္ေနတဲ့သူ၊
အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ လ်စ္လ်ဴ႐ႈေနတဲ့သူဟာ၊ ႐ွာရင္းေဖြရင္းနဲ႔ မေမွ်ာ္ လင့္ဘဲ
ဆုံးပါးသြားႏိုင္ပါတယ္၊ အကယ္၍
ဆုံးပါးခဲ့မယ္ဆုိရင္ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ထုပ္ေတြ မထုပ္ လုိက္မိဘဲ ပစၥည္းဥစၥာ ထုပ္ေတြကုိသာ
ထုပ္သြားခဲ့တဲ့အတြက္ ကုိယ္ပုိင္ ဥစၥာရယ္လုိ႔ မယ္မယ္ရရ ယူမသြားႏိုင္ခဲ့ပါဘူး၊
ၿပီးေတာ့ ကုိယ္တုိင္ ပင္ပင္ပန္းပန္း ႀကိဳးႀကိဳးစားစား ႐ွာေဖြထားတဲ့ ပစၥည္း
ဥစၥာေတြ၊ မိသားစုေတြ စတဲ့ သက္မဲ့ သက္႐ိွ အရာအားလုံးကုိ
စြန္႔လႊတ္ၿပီးသြားခဲ့ရပါတယ္။ စြန္႔လႊတ္ထားခဲ့ရတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာေတြဟာ က်န္ခဲ့တဲ့
မိသားစုေတြ ေကာင္းစားဖုိ႔အတြက္နဲ႔ ေ၀စားဖုိ႔ အတြက္ပဲ ျဖစ္ခဲ့မယ္၊ ေနာင္ဘ၀မွာလည္း
ေကာင္းျမတ္တဲ့ သုဂတိဘ၀ကုိ မေရာက္ဘဲ၊ မေကာင္း တဲ့ ဒုဂၢတိဘ၀လုိ႔ ေခၚဆုိရတဲ့ အပါယ္ေလးပါး
တစ္ပါးပါးကုိ က်ေရာက္ရမယ္ဆုိရင္ အဲဒီသူဟာ ဒီဘ၀ကေန အျမတ္နဲ႔ မျပန္ရဘဲ အ႐ႈံးနဲ႔
ျပန္သြားရတဲ့သူပါ၊ ေနာက္ၿပီး သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္ရာ နိဗၺာန္ကုိ
မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ဖုိ႔ ခက္ခဲလွတဲ့သူ အလွမ္း ကြာေ၀းသြားတဲ့သူပါ။
ဒါေၾကာင့္
စီးပြားဥစၥာ ႐ွာေဖြတဲ့အခါမွာ ပစၥဳပၸန္ႀကီးပြားေရးအျမင္ တစ္ခုတည္းကုိသာ ၾကည့္ၿပီး
မျပဳလုပ္သင့္ပါဘူး၊ သံသရာ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေရး အျမင္ပါထားၿပီး ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ သင့္ပါတယ္။
တစ္နည္းအားျဖင့္ ဘ၀လြတ္ ေျမာက္ေရး လမ္းစဥ္ကုိလည္း ၾကည့္ရပါမယ္၊ ႐ွာေဖြ ၾကရပါမယ္။
အျမင္ႏွစ္မ်ိဳးထားရမယ္လုိ႔ ဆုိလုိပါတယ္။ ဒါမွလဲ ဘ၀ေနာင္ေရးအတြက္ စိတ္ေအးၾက ရမွာပါ၊
သံသရာမွာ က်င္လည္ရအုံးမယ့္သူေတြအဖုိ႔ ဘ၀ေနာင္ေရးေအးရန္ ဒါန သီလ စတဲ့ ရိကၡာ ထုပ္ေတြ
ထုပ္ထားၾကရပါမယ္၊ ဓမၼအသိ ဥာဏ္မ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္ရင္ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ျဖာ ရထားသူ မွန္သ မွ်
ခ်မ္းသာမႈဆုိတာထက္ ဆင္းရဲမႈကုိသာ ပုိၿပီးခံစားၾကေနၾကရတာပါ။ လူ႔ဘ၀ရဲ့ သက္တမ္းဟာ
႐ွည္႐ွည္ၾကာၾကာ ေနၾကရတာမဟုတ္ဘဲ သက္တမ္းတုိတုိ ကေလးအတြင္းမွာ ေနသြားၾကၿပီး တစ္ေန႔က်
အားလုံးဟာ ေသဆုံးသြားၾကရတာပါ၊ မေသခင္ကေလးမွာလည္း ေလာကဓံရဲ့ ႏွိပ္စက္ မႈဒဏ္၊ အိုေဘး
နာေဘးေတြရဲ့ ႏွိပ္စက္မႈဒဏ္ေတြကုိ သူေရာကုိယ္ပါ အားလုံးခံစားၾကရတာပါ၊ ခႏၶာရ႐ိွလာၾကတဲ့သူတုိင္း
ေ႐ွာင္လႊဲလုိ႔ မရၾကဘဲ မလြဲမေသြ ေတြ႔ႀကဳံ ခံစားၾကရပါတယ္၊ ဒီအတြက္ ေနရတဲ့
အခုိက္အတန္႔ကေလးမွာ မနာလုိမႈ၊ ၀န္တုိမႈ၊ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈ စတာေတြကုိ ခ၀ါခ်ၿပီး
ျပဳမူေန ထုိင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္လွပါတယ္၊ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္မွ ဒီေလာကဓံရဲ့
႐ုိက္ခတ္မႈ ေဘး၊ အုိမႈ နာမႈေဘးေတြ ေအးၿငိမ္းမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ နိဗၺာန္ မေရာက္ခင္ စပ္ၾကား
ဓမၼအသိ လက္ကုိင္ထားၿပီး ေနထုိင္ႏိုင္မွ သက္သာရာကုိ ရၾကမွာပါ။
ေဒသနာေတာ္အလုိအရ
႐ွာေဖြလုိ႔ရ႐ိွလာတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာေတြဟာ ေရ မီး မင္း ခုိးသူ အေမြခံ သားဆုိး
သမီးဆုိးဆုိတဲ့ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးတုိ႔နဲ႔ ေန႔စဥ္ဆက္ဆံေနရတဲ့အတြက္ ဒါနေကာင္းမႈ ထုပ္ေတြ
တတ္ႏိုင္သမွ် စုေဆာင္းထားႏုိင္မွ ေတာ္ကာက်မွာပါ။ ဒီလုိစုေဆာင္းထားျခင္းဟာ အပူေသာက ေတြ
ၿငိမ္းဖုိ႔ရန္၊ အပူမီးေတြ ၿငိမ္းေအးဖုိရန္အတြက္ျဖစ္သလုိ ဘုံဆုိင္ေတြထဲက ကုိယ္ပုိင္
ရယူထား ျခင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
တရားသေဘာနဲ႔
စမ္းစစ္ၾကည့္ရင္ အရာအားလုံးဟာ အစုိးမရတဲ့ အနတၱသေဘာတရား ေတြခ်ည္းပါပဲ၊
ဆုိင္တာဆုိင္ၾကေပမယ့္၊ သူေရာကုိယ္ပါ ပုိင္တာရယ္လုိ႔ ကုိယ္ျပဳထားတဲ့ ေကာင္းကံ
မေကာင္းကံေတြပဲ႐ိွတာပါ၊ ဒီကံႏွစ္ပါးကလြဲလုိ႔ ဘာတစ္ခုမွ မပုိင္ပါဘူး၊ ေနာင္ဘ၀အတြက္
ဘာပစၥည္းကုိမွလည္း ယူေဆာင္သြားလုိ႔ မရၾကပါဘူး၊ ဆင္းရဲမႈ ခ်မ္းသာမႈဆုိတာေတြဟာလည္း
သူ႔ရဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈကံအတုိင္း ျဖစ္ေနၾကရတာပါ၊ ျဖစ္ခ်ိန္တန္လုိ႔ ျဖစ္လာၾကၿပီး၊
ပ်က္ခ်ိန္တန္ရင္ လည္း ပ်က္ၾကရတာဟာ ဓမၼတာပါပဲ၊ တားထားလုိ႔ ဆြဲထားလုိ႔ မရၾကပါဘူး။
ပစၥည္းနဲ႔လူ ထုိႏွစ္ဆူ စြန္႔သူစြန္႔ကာ အျပန္အလွန္ ဆုိတဲ့အတုိင္း ပစၥည္းကုိ
လူကစြန္႔ခြါ သြားခဲ့ရတာ ႐ိွသလုိ လူကုိလည္း ပစၥည္းက စြန္႔ခြါသြားခဲ့ရတာလည္း
မ်က္ျမင္ကုိယ္ေတြ႔ေတြခ်ည္းပါပဲ၊ ေလာကသံသရာထဲ က်င္လည္ေနၾကရတဲ့ က်င္လည္ေနၾကအုံးမယ့္
သူတုိင္းဟာ ျဖစ္ခ်င္တုိင္း မျဖစ္ရတဲ့ ဆင္းရဲ၊ မျဖစ္ခ်င္ေပမယ့္လည္း ျဖစ္ေနၾကရတဲ့
ဆင္းရဲေတြကုိ ႀကဳံေတြ႔ခံစားေနၾကရတာပါ။ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ စတဲ့ ကိေလသာေတြကုိ
တရားအသိဥာဏ္နဲ႔ မပယ္သက္ႏိုင္ေသးမွ် ဆင္းရဲဒုကၡဆုိတဲ့ နယ္ပယ္ထဲက လြတ္ေျမာက္ေအာင္
ေျပးႏုိင္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္ပုိင္အေနနဲ႔ ရေအာင္ယူ သြားႏိုင္တဲ့ ေကာင္းျမတ္တဲ့
ဒါန သီလစတဲ့ ရိကၡာထုပ္ေတြကုိသာ အပုိင္ထုပ္ႏိုင္ဖုိ႔ရာ ႀကိဳးစားၾက ရမွာပါ။
ဒါ့ေၾကာင့္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္နဲ႔ ႀကဳံေတြ႔ခုိက္မွာ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား ေကာင္းမႈ ကုသို္လ္
ျပဳလုပ္ၾကရင္း ကုိယ္ပုိင္ဥစၥာထုပ္မ်ားကုိ ရယူႏိုင္ဖုိ႔ ျမတ္စြာဘုရား
တုိက္တြန္းေတာ္မူခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသုတၱန္ကုိပဲ တိပိဋကဓရ ဓမၼဘ႑ာဂါရိက
ျပည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက သူေတာ္ ေကာင္းမ်ား အလုပ္လုပ္ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ လကၤာစပ္ဆိုခဲ့ၿပီး
တုိက္တြန္းထားခဲ့တာပါ။
အထုပ္ကေလးကုိ
တျပင္ျပင္၊ အထုပ္႐ွင္မွာ ေသလုိ႔သြား
က်န္တဲ့သူေတြ
ေ၀လုိ႔စား၊ ေသ႐ြာက်ေတာ့ အပါယ္သြား
ဘာကမွလည္း
ပါမသြား၊ နိဗၺာန္ေရာက္ဖုိ႔ အခက္သား။
ကုသုိလ္ပုည
ျပဳမွေတာ္၊ အေဖာ္ပါမွ စိတ္မွာေအး
ဘ၀ဖန္ခါ
ရိကၡာေဆး၊ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ျဖာ ဒုကၡေပး
သက္တမ္းေလးက
အတုိေလး၊ အုိေဘး နာေဘး မကင္းေသး
နိဗၺာန္ေရာက္မွ
ဒုကၡေအး၊
ကုိယ့္ပစၥည္း
ကုိယ္ႏွေျမွာ ေစာေစာကသိမ္း
ကုိယ္မသိမ္းလုိ႔
သူမ်ားယူ ရင္၀မီးလုိပူ
သူမယူေအာင္
လုံစြာထုပ္ ေဒသနာအလုပ္လုပ္
သူမယူေအာင္
လုံစြာသိမ္း ေသာကရင္မွာၿငိမ္း
သူ႔ကုိလည္း
ကုိယ္မပုိင္၊ ကုိယ့္ကုိလည္း သူမပုိင္
ဘယ့္သူ႔ကုိမွ
ဘယ္သူမပုိင္၊ ကုိယ့္ကုိေသာ္မွ ကုိယ္မပုိင္
ျဖစ္ခ်ိန္တန္လွ်င္
ကံတုိင္းျဖစ္၊ ပစၥည္းကုိလည္း လူကပစ္
လူကုိယ္လည္း
ပစၥည္းကပစ္၊ ျဖစ္တာျဖစ္တဲ့ ေလာကသံသရာမွာ
အပုိင္လုိပါလွ်င္
အထုပ္ထုပ္၊ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား အလုပ္လုပ္။
႐ႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
