အစဥ္အလာေျပာဆုိေနၾက ၾကားဖူးနား၀႐ွိေနၾကေသာ စကားမွာ ငယ္စဥ္အခါတြင္ ပညာ႐ွာၾကရမည္။ ပညာ႐ွာရမည့္ အ႐ြယ္သည္ ငယ္စဥ္အခါတြင္ျဖစ္သည္ဟု ဆုိလုိျခင္းျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ ကေလးသူငယ္မ်ားသည္ ပထမအ႐ြယ္တြင္ ပညာသင္ယူရသည္ကုိ တစ္ခါတစ္ရံ စိတ္၀င္းစားမႈမ႐ိွဘဲ ပ်င္းရိတတ္ၾက၏။ ေက်ာင္းလည္း ေျပးတတ္ၾက၏။ မိဘမ်ားက အတင္းအၾကပ္တုိက္တြန္း ဆုံးမ မာန္မဲ၍ ေက်ာင္းသုိ႔ ေစလႊတ္ရသည္လည္း ႐ိွ၏။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ေက်ာင္းမတက္ဘဲေနရသည္ကို ေပ်ာ္ေနတတ္၏။ အေၾကာင္းမွာ ေက်ာင္းတက္ရသည့္အခါ ေက်ာင္းတြင္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားက သင္ခန္းစာမ်ားကို ေမးေလ့႐ိွ၏။ မေျဖႏိုင္ပါက ႐ုိက္၍ဆံုးမျခင္း၊ ထုိင္ထလုပ္ ခုိင္း၍ ဆုံးမျခင္း၊ မာန္မဲ၍ ဆုံးမျခင္းတုိ႔ကို ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္လည္း ေက်ာင္းသြားရမည္ကို ထိတ္လန္႔ေန ျခင္းျဖစ္၏။ ေက်းလက္ေတာ႐ြာမ်ားတြင္ အမ်ားအားျဖင့္ ႀကဳံေတြ႔ရသည္မွာ သင္ခန္းစာမ်ားကို နားမလည္ပါက ႐ွင္းျပႏိုင္သည့္သူ၊ ႐ွင္းျပႏိုင္မည့္သူ မ႐ိွျခင္းေၾကာင့္လည္း ကေလးသူငယ္မ်ားမွာ ေက်ာင္းတြင္ ဆရာ၊ ဆရာမ ဆူမည္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ေနၾက၊ ထိတ္လန္႔ေနၾကျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္၏။ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားကို မိဘမ်ားထက္ပင္ ပို၍ ေလးစားၾကေသာေၾကာင့္လည္း နားမလည္သည့္ သင္ခန္းစာမ်ားကုိ မေမးမျမန္းဘဲ ႏႈတ္ဆိတ္ေနတတ္ ၾကျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္၏။ ထုိ႔ျပင္ မိဘမ်ားဆင္းရဲႏြမ္းပါးျခင္းေၾကာင့္လည္း ေက်ာင္းစာအေပၚ စိတ္၀င္စားမႈ နည္းပါးျခင္းလည္း ႐ိွတတ္ၾက၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေက်းလက္ေတာ႐ြာမ်ားတြင္ ကေလးသူငယ္မ်ား ပညာသင္ၾကား ရမည့္ အရြယ္တြင္ ေလလြင့္ေနၾက၊ ပ်က္စီးေနၾကရသည္ကို ၀မ္းနည္းဖြယ္ရာ ေတြ႔ျမင္ေနၾကရျခင္းျဖစ္၏။ အခ်ိဳ႔ ကေလးသူငယ္မ်ားမွာ ပညာသင္ၾကားရမည့္အ႐ြယ္ ပညာသင္ၾကားႏိုင္ျခင္းမ႐ိွဘဲ ၀မ္းေရးအတြက္၊ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးအတြက္ အ႐ြယ္ႏွင့္မတန္ေအာင္ ႐ုန္းကန္လႈပ္႐ွားေနၾကရ၏။ ဤကဲ့သုိ႔ အျဖစ္မ်ိဳး မေတြ႔ႀကဳံၾက ေစရန္ မသိနားမလည္ေသးသည့္ အ႐ြယ္မေရာက္ေသးေသာ ကေလးသူငယ္မ်ားအား ပညာသင္ၾကားေရး၌ စိတ္၀င္တစား ႐ိွလာေစရန္၊ ပညာေရးအလားအလာ႐ိွေသာ ကေလးသူငယ္မ်ားအား ႀကိဳးစားသင္ယူလုိစိတ္ ျပင္းပ် ထက္သန္လာေစရန္၊ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသည့္ ကေလးသူငယ္မ်ားအတြက္ တတ္ႏိုင္သည့္ဘက္မွ ၀ုိင္း၀န္း ကူညီ ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးၾကရန္ႏွင့္ အခမဲ့ပညာဒါနမ်ားလည္း ျဖန္႔ျဖဴးေပးႏိုင္ၾကရန္ အထူးတလည္ လုိအပ္လ်က္႐ွိ၏။
ပညာသင္ၾကားရမည့္အ႐ြယ္တြင္ ေလလြင့္ေနၾကျခင္းသည္ မိမိဘ၀၊ မိမိပတ္၀န္းက်င္ တုိးတက္မႈကို မ်ားစြာ ဆုတ္ယုတ္သြားေစႏိုင္၏။ ပညာတတ္မွလည္း အရာရာကို ႏိႈင္းႏိႈင္းခ်ိန္ခ်ိန္ စဥ္းစားေတြးေခၚ ဆုံးျဖတ္ ႏိုင္၏။ အေျပာအဆုိ အေနအထိုင္ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔ႏိုင္၏။ အမ်ားအက်ိဳးကိုလည္း မ်ားစြာသယ္ပိုး ႐ြက္ေဆာင္ ေပးႏိုင္၏။ အမ်ားသူငွာကိုလည္း အသိပညာမ်ား အတတ္ပညာမ်ား မ်ားစြာျဖန္႔ျဖဴးေပးႏိုင္၏။ ပညာ႐ွင္တစ္ဦး တစ္ေယာက္ ေပၚေပါက္လာပါက ရပ္႐ြာနယ္ပယ္သည္ မ်ားစြာတင့္တယ္ႏိုင္၏။ တုိးတက္မႈမ်ားစြာလည္း ျဖစ္ ထြန္းလာႏိုင္၏။ ကမၻာ့ႏိုင္ငံအသီးသီးကို ေလ့လာၾကည့္လွ်င္ သိ႐ိွႏိုင္၏။ ပညာတတ္ေသာႏိုင္ငံႏွင့္ ပညာမဲ့ေသာ ႏိုင္ငံတုိ႔သည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာလာသည့္ႏွင့္အမွ် လုိက္၍ မမီႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ တိုးတက္မႈမ်ား ဆုတ္ ယုတ္မႈမ်ား မ်ားစြာကြာျခားေနသည္ကုိ ေတြ႔ျမင္ရမည္ျဖစ္၏။ ပညာတတ္ႏိုင္ငံမ်ားသည္ မ်ားစြာခ်မ္းသာေန ၾကၿပီး၊ ပညာတတ္မထြန္းကားေသာ ထြန္းကားမႈနည္းပါးေသာ ႏိုင္ငံ၊ ပညာတတ္ထြန္းကားေသာ္လည္း ပညာ တတ္ပုဂၢဳိလ္မ်ားကုိ အေလးမထား ဦးစားမေပးေသာ ႏိုင္ငံသည္ ၾကာေလ ဆင္းရဲေလ၊ ၾကာေလဆင္းရဲတြင္းနက္ ေလသာ ျဖစ္ေနၾကရ၏။
ပညာမဲ့ျခင္းေၾကာင့္ အသိဥာဏ္ပညာလည္း ေခါင္းပါးသထက္ ေခါင္းပါးလာၾက၏။ အသိဥာဏ္ ေခါင္းပါးျခင္းေၾကာင့္ ဆင္းရဲ၊ ဆင္းရဲျခင္းေၾကာင့္ အက်င့္စာရိတၱမ်ား ခၽြတ္ယြင္းပ်က္စီးလာၾက၏။ ၾကင္နာမႈ ညွာတာမႈစတဲ့ ျဗဟၼစုိရ္တရားမ်ား တစ္စတစ္စ ပုိ၍ပုိ၍ေခါင္းပါးလာေနၾက၏။ ကုိယ္ႀကီးပြားခ်မ္းသာ ေရးအတြက္ ေ႐ွ့႐ႈလာသျဖင့္ အတၱစိတ္မ်ားလည္း မသိမသာလႊမ္းမုိးလာေနၾက၏။ အမ်ားေကာင္းက်ိဳးအတြက္ ေ႔႐ွတန္းမတင္ဘဲ၊ တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္ဆန္ မိမိအက်ိဳးကို ေ႔႐ွတန္းတင္ေနၾက၏။ မွ်တမႈ ညီညြတ္မႈမ႐ိွ၊ တစ္ဖက္ေစာင္းနင္း ျဖစ္လာၾက၏။ ဤကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာရျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းမွာ ငယ္စဥ္အခါ ပညာ႐ွာရ မည့္ အရြယ္္တြင္ ပညာမသင္ၾကားႏိုင္ျခင္း၏ ေဘးထြက္ဆုိးက်ိဳးမ်ားဟု ဆုိရမည္ျဖစ္၏။
ပညာေရးကို အမွီျပဳၿပီး အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ျပဳရျခင္းသည္ မ်ားစြာစိတ္ခ်မ္းသာမႈကို ေပးစြမ္းႏိုင္ ၏။ ပညာတတ္မွ စီးပြားဥစၥာကို ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ႐ွာေဖြႏိုင္၏။ စည္းကမ္းတက်လည္း သုံးစြဲတတ္၏။ အသုံး အျဖဳန္းကိုလည္း ေကာင္းစြာနားလည္ႏိုင္သကဲ့သုိ႔ အဆုိးအေကာင္းကိုလည္း ေ၀ဖန္ပုိင္းျခား ဆန္းစစ္ႏိုင္၏။ ပညာတတ္သူႏွင့္၊ ပညာတတ္ထြန္းကားေသာတုိင္းျပည္ကို လူတုိင္းလုိလားၾက၏။ ေလးစားျမတ္ႏိုးၾက၏။ တန္ဖုိးလည္း ထားၾက၏။ အေၾကာင္းမွာ ပညာျမင့္မွ လူမ်ိဳးတင့္မည္ဟု နားလည္ၾကထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း လူႀကီးသူမမ်ားက ငယ္စဥ္အခါ ပညာ႐ွာဟု ဆုိခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ႏိုင္၏။ ငယ္စဥ္အခါ ပညာ႐ွာဆုိ သည့္ စကားကိုပင္ ပထမအ႐ြယ္မွာ ပညာ႐ွာဟုလည္း ဆုိတတ္ၾကေသး၏။ မွန္ပါသည္။ လူ႔ဘ၀သက္တမ္းကို သုံးပုိင္းပုိင္း၍ ဆုိထားသည့္ စကားျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေ႐ွးပညာ႐ိွ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားသည္ ပထမအ႐ြယ္တြင္ ပညာ၊ ဒုတိယအ႐ြယ္တြင္ ဥစၥာ၊ တတိယအ႐ြယ္တြင္ ဘာ၀နာ ဟု သုံးပိုင္းပုိင္း၍ သတ္မွတ္ခဲ့ၾက၏။
ပထမအ႐ြယ္ ငယ္႐ြယ္စဥ္မွာ ပညာ႐ွာထားမွ ဒုတိယအ႐ြယ္တြင္ စီးပြားဥစၥာကို ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ မပင္ မပန္း လုပ္ကိုင္႐ွာေဖြႏိုင္၏။ ဒုတိယအ႐ြယ္ စီးပြားေရးေျပေျပလည္လည္ ႐ွာေဖြထားႏိုင္မွလည္း တတိယ အ႐ြယ္တြင္ တရားဘာ၀နာလုပ္ငန္းကို စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာ အားထုတ္ႏိုင္မည္ျဖစ္၏။ အစဥ္အဆက္ ဘ၀တစ္ ေလွ်ာက္လံုး ခ်မ္းသာေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ေနႏိုင္ရန္ အစေကာင္းရန္ လုိအပ္လွ၏။ အစေကာင္းမွ အေႏွာင္းေသခ်ာ ဟု ေ႐ွးေ႐ွးပညာ႐ိွႀကီးမ်ား အစဥ္အဆက္ ေျပာခဲ့ၾက၏။ အစျဖစ္သည့္ ငယ္႐ြယ္စဥ္အခါက ပညာေရးကုိ ေကာင္းမြန္ စြာ မသင္ၾကားခဲ့ရသူမ်ားသည္ စား၀တ္ေနေရးတုိ႔အတြက္ ပင္ပန္းႀကီးစြာ ႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္ ႐ွာေဖြစားေသာက္ ၾကရၿပီး ဘ၀ေန၀င္ကာ မုိးခ်ဳပ္ခဲ့ၾကရ၏။ ထုိအခါ ေနာင္တႀကီးစြာ ရတတ္ၾက၏။ ငယ္စဥ္က ပညာမသင္ႏိုင္ျခင္း ေၾကာင့္ ပင္ပန္းဆင္းရဲရသည္ဟုလည္း သိျမင္လာၾက၏။ သုိ႔ေသာ္ ျပင္ဆင္ႏိုင္ရန္အခ်ိန္ကား ေႏွာင္းသြားခဲ့၏။ ေဟာင္းသြားခဲ့၏။ အသိေတြ ေနာက္က်ခဲ့၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္သလုိႏွင့္ ဘ၀႐ွင္သန္ႏိုင္ေရး အတြက္ ဆင္းဆင္းရဲ ရဲ ႐ုန္းကန္ေနၾကရ၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ မိဘမ်ားသည္ သားသမီးမ်ားအား သူတုိ႔ကဲ့သို႔ ဘ၀ကို ပင္ပင္ပန္းပန္း မ႐ုန္းကန္ေစခ်င္ၾက။ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာႏွင့္ ဘ၀ကို ရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားေစခ်င္ၾက၏။ ကုိယ္ခ်င္းစာတတ္ၾက၏။ ပညာတတ္မွ လူရာ၀င္ တင့္တယ္မည္ကိုလည္း နားလည္လာၾက၏။ သုိ႔အတြက္ ရင္ေသြးငယ္မ်ားအား ပညာေရးျဖင့္ ဘ၀ကို ရင္ဆုိင္ ႏိုင္ရန္၊ အဆင့္အတန္းျမင့္ျမင့္ ရပ္တည္ႏိုင္ရန္ ေက်ာင္းထားေပးၾက၏။ စီးပြားေရးအဆင္ေျပၾကသည့္ မိဘမ်ား ကလည္း အဆင့္ျမင့္ က်ဴ႐ွင္မ်ား၊ ေဘာဒါေဆာင္မ်ားတြင္အပ္ကာ ပညာသင္ၾကားေစၾက၏။ ယေန႔ေခတ္ လူငယ္မ်ားသည္ ေနာင္ေသာအခါ အႀကီးအကဲမ်ားျဖစ္လာၾကမည္မွာ အမွန္တကယ္ပင္ျဖစ္၏။ ပညာတတ္ အသုိင္းအ၀ုိင္းမွ အႀကီးအကဲျဖစ္ပါမွလည္း အစစအရာရာတုိးတက္လာႏိုင္၏။ ပညာမတတ္သူမ်ား၊ ပညာ မဲ့သူ မ်ား အႀကီးအကဲျဖစ္လာပါက တုိင္းသူျပည္သားမ်ားမွာ မ်ားစြာနစ္နာၾကရ၏။ ဆင္းရဲသည့္ ဘ၀မွ ႐ုန္းထြက္ ႏိုင္ရန္ လြန္စြာခဲယဥ္းလွ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ငယ္စဥ္အခါမွာ ပညာသင္ထားၾကရန္ အထူးလုိအပ္လွ၏။
ပညာတတ္ေရးသည္ အဓိကအခန္းက႑မွ ပါ၀င္ေနလ်က္႐ွိေသာေၾကာင့္ ပညာေရးကို ဦးစားေပးသင့္ ၏။ ေခတ္မီဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ဆီသုိ႔ ခ်ီတက္ရာတြင္လည္း ပညာေရးသည္ အလြန္အေရးပါ ေသာေၾကာင့္ ပုိစတာမ်ား ဆုိင္းဘုတ္မ်ားတြင္ ပညာေရးျဖင့္ ေခတ္မီဖြ႔ံၿဖိဳးတုိးတက္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ကို တည္ေဆာက္မည္ဟု ေၾကညာထားၾကျခင္းျဖစ္၏။ ႏုိင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ အဓိက အေရးပါဆုံးေသာအခ်က္မွာ ပညာ ေရးႏွင့္ က်န္းမာေရးပင္ျဖစ္၏။ ပညာေရးႏွင့္ က်န္းမာေရးကို တုိးတက္သည့္ ႏိုင္ငံတုိင္း အဓိကထားေဆာင္႐ြက္ ေနၾက၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း တုိးတက္သည္ထက္တုိးတက္ ေအာင္ျမင္သည္ထက္ ေအာင္ျမင္ေနၾကၿပီး ေခတ္ႏွင့္ အညီ ရင္ေဘာင္တန္းကာ ေနထုိင္ႏိုင္ၾကျခင္းျဖစ္၏။ ဤသည္ကုိပင္ ပညာသည္ လူ၏တန္ဖုိး၊ တုိင္းျပည္၏ တန္ဖုိးဟုပင္ ဆုိသင့္လွသည္မဟုတ္ပါေလာ။
ထုိ႔ေၾကာင့္ တုိးတက္မႈကို လုိလားၾကသူ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာမႈကုိ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးၾကသူ၊ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀မႈ ကို ႏွစ္သက္ၾကသူတုိင္းသည္ ပညာေရးကို အထူးတလည္ အေလးေပးေဆာင္႐ြက္သင့္ေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းေန အ႐ြယ္ ကေလးသူငယ္မ်ားအားလုံး ပညာသင္ၾကားႏိုင္ရန္ ေထာက္ပံ့ကူညီလွဴဒါန္းေပးသင့္ေၾကာင္း၊ ၿမဳိ႕နယ္ အသီးသီး၊ ေက်းလက္ေတာ႐ြာ အသီးသီးတြင္ စာၾကည့္တုိက္မ်ား ထား႐ိွႏိုင္ေရး၊ စာအုပ္စာေပမ်ား၊ ဂ်ာနယ္ မ်ား၊ မဂၢဇင္းမ်ား ထား႐ိွေပးႏိုင္ေရးတုိ႔ကို တတ္ႏိုင္သမွ် အေလးထားေဆာင္႐ြက္သင့္ေၾကာင္းႏွင့္ ငယ္စဥ္အခါ ပညာကို ႀကိဳးစား သင္ယူေစခ်င္ေၾကာင္း၊ သင္ယူသင့္ေၾကာင္းတုိ႔ကို တင္ျပလုိက္ရပါသည္။
တကၠသုိလ္ေမာင္ပညာ
0 comments:
Post a Comment