ဒီေခါင္းစဥ္ေလးဟာ
တိပိဋကဓရ ဓမၼဘ႑ာဂါရိက ျပည္ဆရာေတာ္ဘုရား၏ လကၤာထဲက ေခါင္းစဥ္ေလးပါ၊ နိဓိဂ႑သုတၱန္ကုိ
မွီျငမ္းျပဳထားတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒီသုတၱန္မွာ ျမတ္ဗုဒၶ က စီးပြားဥစၥာတစ္ခုထဲကုိပဲ
ကုိယ္က်ိဳးအတြက္ သဲသဲမဲမဲ ႐ွာေဖြေနၾကသူေတြအတြက္ သတိထား ဆင္ျခင္ရမယ့္
အခ်က္အလက္ေတြကုိ ညႊန္ျပထားပါတယ္။
ေလာကမွာ တစ္ကုိယ္ေရ
တစ္ကာယအတြက္ စီးပြားေရး ႀကီးပြားေရးေတြကုိ အေလးထား ၿပီး ေဆာင္႐ြက္ေနတဲ့သူ၊
အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ လ်စ္လ်ဴ႐ႈေနတဲ့သူဟာ၊ ႐ွာရင္းေဖြရင္းနဲ႔ မေမွ်ာ္ လင့္ဘဲ
ဆုံးပါးသြားႏိုင္ပါတယ္၊ အကယ္၍
ဆုံးပါးခဲ့မယ္ဆုိရင္ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ထုပ္ေတြ မထုပ္ လုိက္မိဘဲ ပစၥည္းဥစၥာ ထုပ္ေတြကုိသာ
ထုပ္သြားခဲ့တဲ့အတြက္ ကုိယ္ပုိင္ ဥစၥာရယ္လုိ႔ မယ္မယ္ရရ ယူမသြားႏိုင္ခဲ့ပါဘူး၊
ၿပီးေတာ့ ကုိယ္တုိင္ ပင္ပင္ပန္းပန္း ႀကိဳးႀကိဳးစားစား ႐ွာေဖြထားတဲ့ ပစၥည္း
ဥစၥာေတြ၊ မိသားစုေတြ စတဲ့ သက္မဲ့ သက္႐ိွ အရာအားလုံးကုိ
စြန္႔လႊတ္ၿပီးသြားခဲ့ရပါတယ္။ စြန္႔လႊတ္ထားခဲ့ရတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာေတြဟာ က်န္ခဲ့တဲ့
မိသားစုေတြ ေကာင္းစားဖုိ႔အတြက္နဲ႔ ေ၀စားဖုိ႔ အတြက္ပဲ ျဖစ္ခဲ့မယ္၊ ေနာင္ဘ၀မွာလည္း
ေကာင္းျမတ္တဲ့ သုဂတိဘ၀ကုိ မေရာက္ဘဲ၊ မေကာင္း တဲ့ ဒုဂၢတိဘ၀လုိ႔ ေခၚဆုိရတဲ့ အပါယ္ေလးပါး
တစ္ပါးပါးကုိ က်ေရာက္ရမယ္ဆုိရင္ အဲဒီသူဟာ ဒီဘ၀ကေန အျမတ္နဲ႔ မျပန္ရဘဲ အ႐ႈံးနဲ႔
ျပန္သြားရတဲ့သူပါ၊ ေနာက္ၿပီး သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္ရာ နိဗၺာန္ကုိ
မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ဖုိ႔ ခက္ခဲလွတဲ့သူ အလွမ္း ကြာေ၀းသြားတဲ့သူပါ။
ဒါေၾကာင့္
စီးပြားဥစၥာ ႐ွာေဖြတဲ့အခါမွာ ပစၥဳပၸန္ႀကီးပြားေရးအျမင္ တစ္ခုတည္းကုိသာ ၾကည့္ၿပီး
မျပဳလုပ္သင့္ပါဘူး၊ သံသရာ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေရး အျမင္ပါထားၿပီး ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ သင့္ပါတယ္။
တစ္နည္းအားျဖင့္ ဘ၀လြတ္ ေျမာက္ေရး လမ္းစဥ္ကုိလည္း ၾကည့္ရပါမယ္၊ ႐ွာေဖြ ၾကရပါမယ္။
အျမင္ႏွစ္မ်ိဳးထားရမယ္လုိ႔ ဆုိလုိပါတယ္။ ဒါမွလဲ ဘ၀ေနာင္ေရးအတြက္ စိတ္ေအးၾက ရမွာပါ၊
သံသရာမွာ က်င္လည္ရအုံးမယ့္သူေတြအဖုိ႔ ဘ၀ေနာင္ေရးေအးရန္ ဒါန သီလ စတဲ့ ရိကၡာ ထုပ္ေတြ
ထုပ္ထားၾကရပါမယ္၊ ဓမၼအသိ ဥာဏ္မ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္ရင္ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ျဖာ ရထားသူ မွန္သ မွ်
ခ်မ္းသာမႈဆုိတာထက္ ဆင္းရဲမႈကုိသာ ပုိၿပီးခံစားၾကေနၾကရတာပါ။ လူ႔ဘ၀ရဲ့ သက္တမ္းဟာ
႐ွည္႐ွည္ၾကာၾကာ ေနၾကရတာမဟုတ္ဘဲ သက္တမ္းတုိတုိ ကေလးအတြင္းမွာ ေနသြားၾကၿပီး တစ္ေန႔က်
အားလုံးဟာ ေသဆုံးသြားၾကရတာပါ၊ မေသခင္ကေလးမွာလည္း ေလာကဓံရဲ့ ႏွိပ္စက္ မႈဒဏ္၊ အိုေဘး
နာေဘးေတြရဲ့ ႏွိပ္စက္မႈဒဏ္ေတြကုိ သူေရာကုိယ္ပါ အားလုံးခံစားၾကရတာပါ၊ ခႏၶာရ႐ိွလာၾကတဲ့သူတုိင္း
ေ႐ွာင္လႊဲလုိ႔ မရၾကဘဲ မလြဲမေသြ ေတြ႔ႀကဳံ ခံစားၾကရပါတယ္၊ ဒီအတြက္ ေနရတဲ့
အခုိက္အတန္႔ကေလးမွာ မနာလုိမႈ၊ ၀န္တုိမႈ၊ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈ စတာေတြကုိ ခ၀ါခ်ၿပီး
ျပဳမူေန ထုိင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္လွပါတယ္၊ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္မွ ဒီေလာကဓံရဲ့
႐ုိက္ခတ္မႈ ေဘး၊ အုိမႈ နာမႈေဘးေတြ ေအးၿငိမ္းမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ နိဗၺာန္ မေရာက္ခင္ စပ္ၾကား
ဓမၼအသိ လက္ကုိင္ထားၿပီး ေနထုိင္ႏိုင္မွ သက္သာရာကုိ ရၾကမွာပါ။
ေဒသနာေတာ္အလုိအရ
႐ွာေဖြလုိ႔ရ႐ိွလာတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာေတြဟာ ေရ မီး မင္း ခုိးသူ အေမြခံ သားဆုိး
သမီးဆုိးဆုိတဲ့ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးတုိ႔နဲ႔ ေန႔စဥ္ဆက္ဆံေနရတဲ့အတြက္ ဒါနေကာင္းမႈ ထုပ္ေတြ
တတ္ႏိုင္သမွ် စုေဆာင္းထားႏုိင္မွ ေတာ္ကာက်မွာပါ။ ဒီလုိစုေဆာင္းထားျခင္းဟာ အပူေသာက ေတြ
ၿငိမ္းဖုိ႔ရန္၊ အပူမီးေတြ ၿငိမ္းေအးဖုိရန္အတြက္ျဖစ္သလုိ ဘုံဆုိင္ေတြထဲက ကုိယ္ပုိင္
ရယူထား ျခင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
တရားသေဘာနဲ႔
စမ္းစစ္ၾကည့္ရင္ အရာအားလုံးဟာ အစုိးမရတဲ့ အနတၱသေဘာတရား ေတြခ်ည္းပါပဲ၊
ဆုိင္တာဆုိင္ၾကေပမယ့္၊ သူေရာကုိယ္ပါ ပုိင္တာရယ္လုိ႔ ကုိယ္ျပဳထားတဲ့ ေကာင္းကံ
မေကာင္းကံေတြပဲ႐ိွတာပါ၊ ဒီကံႏွစ္ပါးကလြဲလုိ႔ ဘာတစ္ခုမွ မပုိင္ပါဘူး၊ ေနာင္ဘ၀အတြက္
ဘာပစၥည္းကုိမွလည္း ယူေဆာင္သြားလုိ႔ မရၾကပါဘူး၊ ဆင္းရဲမႈ ခ်မ္းသာမႈဆုိတာေတြဟာလည္း
သူ႔ရဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈကံအတုိင္း ျဖစ္ေနၾကရတာပါ၊ ျဖစ္ခ်ိန္တန္လုိ႔ ျဖစ္လာၾကၿပီး၊
ပ်က္ခ်ိန္တန္ရင္ လည္း ပ်က္ၾကရတာဟာ ဓမၼတာပါပဲ၊ တားထားလုိ႔ ဆြဲထားလုိ႔ မရၾကပါဘူး။
ပစၥည္းနဲ႔လူ ထုိႏွစ္ဆူ စြန္႔သူစြန္႔ကာ အျပန္အလွန္ ဆုိတဲ့အတုိင္း ပစၥည္းကုိ
လူကစြန္႔ခြါ သြားခဲ့ရတာ ႐ိွသလုိ လူကုိလည္း ပစၥည္းက စြန္႔ခြါသြားခဲ့ရတာလည္း
မ်က္ျမင္ကုိယ္ေတြ႔ေတြခ်ည္းပါပဲ၊ ေလာကသံသရာထဲ က်င္လည္ေနၾကရတဲ့ က်င္လည္ေနၾကအုံးမယ့္
သူတုိင္းဟာ ျဖစ္ခ်င္တုိင္း မျဖစ္ရတဲ့ ဆင္းရဲ၊ မျဖစ္ခ်င္ေပမယ့္လည္း ျဖစ္ေနၾကရတဲ့
ဆင္းရဲေတြကုိ ႀကဳံေတြ႔ခံစားေနၾကရတာပါ။ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ စတဲ့ ကိေလသာေတြကုိ
တရားအသိဥာဏ္နဲ႔ မပယ္သက္ႏိုင္ေသးမွ် ဆင္းရဲဒုကၡဆုိတဲ့ နယ္ပယ္ထဲက လြတ္ေျမာက္ေအာင္
ေျပးႏုိင္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္ပုိင္အေနနဲ႔ ရေအာင္ယူ သြားႏိုင္တဲ့ ေကာင္းျမတ္တဲ့
ဒါန သီလစတဲ့ ရိကၡာထုပ္ေတြကုိသာ အပုိင္ထုပ္ႏိုင္ဖုိ႔ရာ ႀကိဳးစားၾက ရမွာပါ။
ဒါ့ေၾကာင့္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္နဲ႔ ႀကဳံေတြ႔ခုိက္မွာ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား ေကာင္းမႈ ကုသို္လ္
ျပဳလုပ္ၾကရင္း ကုိယ္ပုိင္ဥစၥာထုပ္မ်ားကုိ ရယူႏိုင္ဖုိ႔ ျမတ္စြာဘုရား
တုိက္တြန္းေတာ္မူခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသုတၱန္ကုိပဲ တိပိဋကဓရ ဓမၼဘ႑ာဂါရိက
ျပည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက သူေတာ္ ေကာင္းမ်ား အလုပ္လုပ္ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ လကၤာစပ္ဆိုခဲ့ၿပီး
တုိက္တြန္းထားခဲ့တာပါ။
အထုပ္ကေလးကုိ
တျပင္ျပင္၊ အထုပ္႐ွင္မွာ ေသလုိ႔သြား
က်န္တဲ့သူေတြ
ေ၀လုိ႔စား၊ ေသ႐ြာက်ေတာ့ အပါယ္သြား
ဘာကမွလည္း
ပါမသြား၊ နိဗၺာန္ေရာက္ဖုိ႔ အခက္သား။
ကုသုိလ္ပုည
ျပဳမွေတာ္၊ အေဖာ္ပါမွ စိတ္မွာေအး
ဘ၀ဖန္ခါ
ရိကၡာေဆး၊ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ျဖာ ဒုကၡေပး
သက္တမ္းေလးက
အတုိေလး၊ အုိေဘး နာေဘး မကင္းေသး
နိဗၺာန္ေရာက္မွ
ဒုကၡေအး၊
ကုိယ့္ပစၥည္း
ကုိယ္ႏွေျမွာ ေစာေစာကသိမ္း
ကုိယ္မသိမ္းလုိ႔
သူမ်ားယူ ရင္၀မီးလုိပူ
သူမယူေအာင္
လုံစြာထုပ္ ေဒသနာအလုပ္လုပ္
သူမယူေအာင္
လုံစြာသိမ္း ေသာကရင္မွာၿငိမ္း
သူ႔ကုိလည္း
ကုိယ္မပုိင္၊ ကုိယ့္ကုိလည္း သူမပုိင္
ဘယ့္သူ႔ကုိမွ
ဘယ္သူမပုိင္၊ ကုိယ့္ကုိေသာ္မွ ကုိယ္မပုိင္
ျဖစ္ခ်ိန္တန္လွ်င္
ကံတုိင္းျဖစ္၊ ပစၥည္းကုိလည္း လူကပစ္
လူကုိယ္လည္း
ပစၥည္းကပစ္၊ ျဖစ္တာျဖစ္တဲ့ ေလာကသံသရာမွာ
အပုိင္လုိပါလွ်င္
အထုပ္ထုပ္၊ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား အလုပ္လုပ္။
႐ႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
0 comments:
Post a Comment