ေကာင္းမႈကုသုိလ္ကုိ အျပည့္အ၀ျပဳလုပ္ခြင့္ရ၊ ႐ွင္ ရဟန္းျပဳခြင့္လည္းရ၊ လူခ်မ္းသာ၊ နတ္ခ်မ္းသာ၊ ျဗဟၼာခ်မ္း သာ၊ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကုိလည္း ရ႐ိွေအာင္ ေပးစြမ္းႏိုင္ေသာ လူ႔ဘ၀သည္ တန္ဖုိးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ ေနရာေဒသ ျဖစ္၏။ တန္ဖုိးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ ေနရာေဒသျဖစ္သည့္ လူ႔ဘ၀ကုိ ရ႐ိွေနၾကသူတုိ႔သည္ ကုသုိလ္တရားတုိ႔၌ ေမ့ေလ်ာ့ၿပီး အာ႐ုံငါးပါး ကာမဂုဏ္တရားတုိ႔ကုိ ခင္မင္လုိက္စားကာ ေန႔ရက္မ်ား မကုန္လြန္သင့္ေပ။ အကယ္၍ ကုသုိလ္တရား တုိ႔ကုိ ေမ့ေလ်ာ့ကာ အာ႐ုံငါးပါး ကာမဂုဏ္တရားတုိ႔ႏွင့္ လုိက္စားေပ်ာ္ပါးၿပီး ေသလြန္လွ်င္ အပါယ္ဆင္းရဲ၌ နစ္မြန္း ေမ်ာပါရမည္ျဖစ္၏။ လူ၊ နတ္၊ နိဗၺာန္ ခ်မ္းသာတုိ႔ႏွင့္လည္း ေ၀းကြာမည္သာျဖစ္၏။ အပါယ္ဆင္းရဲ၌ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ နစ္မြန္းေမ်ာပါရမည့္အျဖစ္ကုိ ဆင္ျခင္စဥ္းစား သင့္၏။
လူ႔ဘ၀မွ ေသဆုံးၾကသူတုိ႔သည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ အပါယ္သုိ႔ က်ေရာက္ၾကသည့္ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သာ မ်ားေၾကာင္း၊ လူ႔ျပည္၌ ျပန္ျဖစ္ၾကသူ နည္းေၾကာင္းတုိ႔ကို မဟာ၀ဂၢသံယုတ္ (သံ၊ ၃၊ ၄၁၂) ၌ ဤသုိ႔ျပဆုိထား၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ လက္ သည္းဖ်ားေပၚ၌ ေျမမႈန္႔အနည္းငယ္ကို တင္ထား၍ ဤလက္သည္းဖ်ားေပၚ၌ တင္ထားေသာ ေျမမႈန္႔ႏွင့္ ဤကမၻာ ေျမႀကီးသည္ အဘယ္ကပုိ၍ မ်ားသနည္းဟု ရဟန္းတုိ႔ကို ေမးေတာ္မူေသာအခါ လက္သည္းဖ်ားေပၚ၌ ျမတ္စြာဘုရား တင္ထားေသာ ေျမမႈန္႔သည္ အနည္းငယ္သာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကမၻာေျမႀကီးသည္ မေရမတြက္ႏိုင္ ေအာင္ မႏိႈင္းယွဥ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားၾက၏။ ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ လက္သည္း ေပၚ႐ိွ ေျမမႈန္႔ႏွင့္ ကမၻာေျမႀကီးတုိ႔ကုိ ဥပမာျပဳ၍ ဤအတူပင္ လူ႔ဘ၀မွ စုေတၿပီး လူ႔ဘ၀၌ ျပန္ျဖစ္ၾကေသာ သတၱ ၀ါတုိ႔သည္ နည္းပါးေၾကာင္း၊ အပါယ္ငရဲ၌ ျဖစ္ၾကေသာ သတၱ၀ါတုိ႔သည္သာ ပုိ၍မ်ားေၾကာင္း ရဟန္းတုိ႔ကို ေဟာ ၾကားေတာ္မူ၏။
ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားျပသသည့္ တရားေတာ္မ်ားကုိ သိ႐ိွနားလည္ၿပီး ေကာင္းမႈကုသုိလ္တုိ႔ကို ျပဳလုပ္ၾကရ မည္။ ယခုအခါတြင္ ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္ႏွင့္ ႀကဳံေတြ႔ဆဲကာလျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တရားစစ္ တရား မွန္မ်ား အထင္အ႐ွား႐ိွ၏။ ထုိ႔ျပင္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူထားသည့္ တရားေတာ္မ်ား မေပ်ာက္ပ်က္ရ ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေ႐ွာက္ေနၾကေသာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားလည္း အထင္အ႐ွား႐ိွေန၏။ ဤကဲ့သုိ႔ အခြင့္ အခါေကာင္းေသာ ကာလကုိ ရေနၾကသူတုိ႔သည္ ပ်င္းရိေမ့ေလ်ာ့ကာ မေနသင့္ေပ။
ကာမဂုဏ္အာ႐ုံတုိ႔ အေပၚ တပ္မက္မႈရာဂကုိ စြန္႔လႊတ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ေကာင္းမႈကုသုိလ္တရားတုိ႔ကုိ ျပဳလုပ္အားထုတ္ေနလွ်င္ ပစၥဳပၸန္၊ သံသရာ ႏွစ္ျဖာေသာ ေလာကတြင္ ခ်မ္းသာသုခကုိ အစဥ္ထာ၀ရ ခံစားၾကရ မည္ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္ႏွင့္ ႀကဳံေတြ႔ခုိက္တြင္ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာတုိ႔ကို ျပဳလုပ္ေဆာင္႐ြက္ မႈ၊ လုိက္နာက်င့္ႀကံမႈ မ႐ိွလွ်င္ အမုိက္မဲဆုံးေသာပုဂၢိဳလ္သာ ျဖစ္မည္။ ထုိ႔ျပင္ အခြင့္သာဆဲတြင္ ႀကိဳးစားအားခဲၿပီး မေဆာင္႐ြက္လွ်င္လည္း သံသရာတစ္ေလွ်ာက္ ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္ႏွင့္ လြဲမည္မွာလည္း ေသခ်ာ ၏။ အခြင့္သာေနတုန္းအခ်ိန္တြင္ သံသရာ၀ဋ္မွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ႀကိဳးစား႐ုန္းကန္မႈမ႐ိွလွ်င္လည္း ေနာင္ဘ၀ ဆက္တုိင္း အ႐ႈံးႏွင့္သာ ရင္ဆုိင္ရမည္ျဖစ္၏။
လူ႔ဘ၀မွ ေသဆုံးၾကသူတုိ႔သည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ အပါယ္သုိ႔ က်ေရာက္ၾကသည့္ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သာ မ်ားေၾကာင္း၊ လူ႔ျပည္၌ ျပန္ျဖစ္ၾကသူ နည္းေၾကာင္းတုိ႔ကို မဟာ၀ဂၢသံယုတ္ (သံ၊ ၃၊ ၄၁၂) ၌ ဤသုိ႔ျပဆုိထား၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ လက္ သည္းဖ်ားေပၚ၌ ေျမမႈန္႔အနည္းငယ္ကို တင္ထား၍ ဤလက္သည္းဖ်ားေပၚ၌ တင္ထားေသာ ေျမမႈန္႔ႏွင့္ ဤကမၻာ ေျမႀကီးသည္ အဘယ္ကပုိ၍ မ်ားသနည္းဟု ရဟန္းတုိ႔ကို ေမးေတာ္မူေသာအခါ လက္သည္းဖ်ားေပၚ၌ ျမတ္စြာဘုရား တင္ထားေသာ ေျမမႈန္႔သည္ အနည္းငယ္သာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကမၻာေျမႀကီးသည္ မေရမတြက္ႏိုင္ ေအာင္ မႏိႈင္းယွဥ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားၾက၏။ ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ လက္သည္း ေပၚ႐ိွ ေျမမႈန္႔ႏွင့္ ကမၻာေျမႀကီးတုိ႔ကုိ ဥပမာျပဳ၍ ဤအတူပင္ လူ႔ဘ၀မွ စုေတၿပီး လူ႔ဘ၀၌ ျပန္ျဖစ္ၾကေသာ သတၱ ၀ါတုိ႔သည္ နည္းပါးေၾကာင္း၊ အပါယ္ငရဲ၌ ျဖစ္ၾကေသာ သတၱ၀ါတုိ႔သည္သာ ပုိ၍မ်ားေၾကာင္း ရဟန္းတုိ႔ကို ေဟာ ၾကားေတာ္မူ၏။
ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားျပသသည့္ တရားေတာ္မ်ားကုိ သိ႐ိွနားလည္ၿပီး ေကာင္းမႈကုသုိလ္တုိ႔ကို ျပဳလုပ္ၾကရ မည္။ ယခုအခါတြင္ ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္ႏွင့္ ႀကဳံေတြ႔ဆဲကာလျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တရားစစ္ တရား မွန္မ်ား အထင္အ႐ွား႐ိွ၏။ ထုိ႔ျပင္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူထားသည့္ တရားေတာ္မ်ား မေပ်ာက္ပ်က္ရ ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေ႐ွာက္ေနၾကေသာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားလည္း အထင္အ႐ွား႐ိွေန၏။ ဤကဲ့သုိ႔ အခြင့္ အခါေကာင္းေသာ ကာလကုိ ရေနၾကသူတုိ႔သည္ ပ်င္းရိေမ့ေလ်ာ့ကာ မေနသင့္ေပ။
ကာမဂုဏ္အာ႐ုံတုိ႔ အေပၚ တပ္မက္မႈရာဂကုိ စြန္႔လႊတ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ေကာင္းမႈကုသုိလ္တရားတုိ႔ကုိ ျပဳလုပ္အားထုတ္ေနလွ်င္ ပစၥဳပၸန္၊ သံသရာ ႏွစ္ျဖာေသာ ေလာကတြင္ ခ်မ္းသာသုခကုိ အစဥ္ထာ၀ရ ခံစားၾကရ မည္ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္ႏွင့္ ႀကဳံေတြ႔ခုိက္တြင္ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာတုိ႔ကို ျပဳလုပ္ေဆာင္႐ြက္ မႈ၊ လုိက္နာက်င့္ႀကံမႈ မ႐ိွလွ်င္ အမုိက္မဲဆုံးေသာပုဂၢိဳလ္သာ ျဖစ္မည္။ ထုိ႔ျပင္ အခြင့္သာဆဲတြင္ ႀကိဳးစားအားခဲၿပီး မေဆာင္႐ြက္လွ်င္လည္း သံသရာတစ္ေလွ်ာက္ ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္ႏွင့္ လြဲမည္မွာလည္း ေသခ်ာ ၏။ အခြင့္သာေနတုန္းအခ်ိန္တြင္ သံသရာ၀ဋ္မွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ႀကိဳးစား႐ုန္းကန္မႈမ႐ိွလွ်င္လည္း ေနာင္ဘ၀ ဆက္တုိင္း အ႐ႈံးႏွင့္သာ ရင္ဆုိင္ရမည္ျဖစ္၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ တန္ဖုိး႐ိွလွေသာ လူ႔ဘ၀ကုိ ရ႐ိွေနၾကေသာ သူတုိ႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္ႀကီးႏွင့္ ႀကဳံေတြ႔ဆဲျဖစ္ေသာ ယခုအခ်ိန္တြင္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈတုိ႔ကို လုိက္စားၾကရမည္။ အခြင့္သာေနဆဲမွာ အားခဲၾကရမည္။ အခြင့္သာေနတုန္းမွာ တရားဓမၼတုိ႔ကို ႀကိဳးစား႐ုန္းကန္ၿပီး က်င့္ႀကံအားထုတ္ ၾကရမည္ျဖစ္၏။ ဤကဲ့သုိ႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္မွသာလွ်င္ တန္ဖုိး႐ိွလွေသာ လူ႔ဘ၀ကုိ ရ႐ိွက်ိဳးနပ္မည္ျဖစ္၏။
လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးသည္လည္း တပည့္ျဖစ္သူ ေမာင္ၾသဘာအား အာ႐ုံငါးပါး ကာမဂုဏ္တရားတုိ႔ႏွင့္ လုိက္စားေပ်ာ္ပါးကာ ေန႔ရက္မ်ားကုန္ၿပီး ကုသုိလ္တရားတုိ႔ကုိ ေမ့ေလ်ာ့၍မေနသင့္ေၾကာင္းကုိ ဂမၻီရကဗ်ာက်မ္း (ႏွာ၊ ၉၂) ၌ သံေ၀ဂေတးထပ္ျဖင့္ ဤသုိ႔ဆုံးမေတာ္မူခဲ့၏။
ငါးအာ႐ုံ ဘင္စု၊
ခင္မႈႏွင့္ေန႔ကုန္။
နင္ယခုေမ့ပုံလုိ ေတြ႔မႀကံဳစခန္း၊
ပါယ္ေလး၀ ေသာကဘုံမွာ
ေမ်ာရ႐ုံ ႐ိွေတာ့ခမန္း။
ေအာက္အ၀ီစိ ေသာင္းအငူမွာ
ေခါင္းမျပဴစတန္း
ႏွစ္အ႐ွည္ နစ္မည္လမ္းကိုလ
နင္ေမွ်ာ္စမ္း နင့္ကုိယ္
ေဒသနာ ထင္အလင္းရယ္နဲ႔
နင္အဖ်င္း ပုိထက္သာပုိ။
သည္ေလာဘ စ႐ုိက္အုိကုိ
မလုိက္လုိ ေ႐ွာင္ပစ္လုိ႔
ေနာင္အသစ္ တကယ္ျပင္လွ်င္ ေကာင္းဘုိ႔အစဥ္
ခြင့္သာခုိက္ကမ မလုိက္ခ်င္လွ်င္ အမုိက္နင့္ျပင္ ႐ိွေသးေလလိမ့္လား။
ခြင့္သာဆဲကမ မခဲခ်င္လွ်င္ အလြဲနင့္ျပင္ ႐ိွေသးေလလိမ့္လား။
ခြင့္သာတုန္းကမ မ႐ုန္းခ်င္လွ်င္ အ႐ႈံးနင့္ျပင္ ႐ိွေသးေလလိမ့္လား။
တကၠသုိလ္ေမာင္ပညာ
လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးသည္လည္း တပည့္ျဖစ္သူ ေမာင္ၾသဘာအား အာ႐ုံငါးပါး ကာမဂုဏ္တရားတုိ႔ႏွင့္ လုိက္စားေပ်ာ္ပါးကာ ေန႔ရက္မ်ားကုန္ၿပီး ကုသုိလ္တရားတုိ႔ကုိ ေမ့ေလ်ာ့၍မေနသင့္ေၾကာင္းကုိ ဂမၻီရကဗ်ာက်မ္း (ႏွာ၊ ၉၂) ၌ သံေ၀ဂေတးထပ္ျဖင့္ ဤသုိ႔ဆုံးမေတာ္မူခဲ့၏။
ငါးအာ႐ုံ ဘင္စု၊
ခင္မႈႏွင့္ေန႔ကုန္။
နင္ယခုေမ့ပုံလုိ ေတြ႔မႀကံဳစခန္း၊
ပါယ္ေလး၀ ေသာကဘုံမွာ
ေမ်ာရ႐ုံ ႐ိွေတာ့ခမန္း။
ေအာက္အ၀ီစိ ေသာင္းအငူမွာ
ေခါင္းမျပဴစတန္း
ႏွစ္အ႐ွည္ နစ္မည္လမ္းကိုလ
နင္ေမွ်ာ္စမ္း နင့္ကုိယ္
ေဒသနာ ထင္အလင္းရယ္နဲ႔
နင္အဖ်င္း ပုိထက္သာပုိ။
သည္ေလာဘ စ႐ုိက္အုိကုိ
မလုိက္လုိ ေ႐ွာင္ပစ္လုိ႔
ေနာင္အသစ္ တကယ္ျပင္လွ်င္ ေကာင္းဘုိ႔အစဥ္
ခြင့္သာခုိက္ကမ မလုိက္ခ်င္လွ်င္ အမုိက္နင့္ျပင္ ႐ိွေသးေလလိမ့္လား။
ခြင့္သာဆဲကမ မခဲခ်င္လွ်င္ အလြဲနင့္ျပင္ ႐ိွေသးေလလိမ့္လား။
ခြင့္သာတုန္းကမ မ႐ုန္းခ်င္လွ်င္ အ႐ႈံးနင့္ျပင္ ႐ိွေသးေလလိမ့္လား။
တကၠသုိလ္ေမာင္ပညာ
